Prace archeologiczne datują osadę już na VI-X wiek.

Pierwsze pisane informacje o wsi Szonovo, pochodzą z XII w. i mówią o ufundowanym przez Piotra Własta kościele. W 1335r. nuncjusz apostolski pisze o kościele parafialnym pw. św. Jadwigi w Szonowie.

Obecny kościół wybudowano w 1580 roku. Był on wielokrotnie palony i odbudowywany. W kaplicy południowej znajduje się ołtarz barokowy z XVI wieku, a w nim późnogotycka rzeźba św. Jana Chrzciciela.

Najtragiczniejszym okresem dla Szonowa był wiek XVII, kiedy to przemarsze wojsk w czasie wojny zubożały ludność, a pomór w 1645 roku prawie całkowicie wyniszczył ludność słowiańską. Wówczas to Hrabia Oppersdorff, po wojnie trzydziestoletniej, przesiedlił na te urodzajne tereny osadników niemieckich z Westfalii. W 1520 roku w Szonowie wybuchł bunt przeciwko kolegiacie w Głogówku, a w 1774 kolejny, tym razem przeciwko Oppersdorffom. Chłopi sprzeciwili się wtedy płaceniu tzw. podatku solnego.

W Szonowie znajdują się stanowiska archeologiczne: neolityczne i kultury łużyckiej.